Im stillen Klostergarten,
Da herrscht der Frieden, die Ruh!
Er schloss sich vor all dem Harten
Und Rauhen der Tage zu.

Was Kampf und Kanonengebrülle,
Was Krieg und andres Gebrest!
Hier blühen die Blumen stille,
Und die Vögel bauen ihr Nest!

Zwei liebe freundliche Schwestern,
Die hielten dem Schrecken stand ;
Sie leben vom ruhigern Gestern
Und schauen ihr himmlisch Band.

Sie gehen durch diese Tage
Wie Wesen von andrer Art,
Sie haben nicht Lob, noch Klage
Für diese Gegenwart.

Weit schlimmer als leiblich Leiden
Dünkt ihnen der Seelen Not,
Sie schweben über den Zeiten -
Und draussen, da brüllt der Tod!

(Br. Löffler, Reserve 241e Infanterie Regiment, voorjaar 1915)

In de stille kloostergaard
Daar heerst de vrede, de rust!
Hij sloot zich voor al het harde
En ruwe van de dagen toe.

Wat strijd en kanongebrul
, Wat krijg en ander verdriet!
Hier bloeien de bloemen stil,
En de vogels bouwen bun nest!

Twee lieve, vriendelijke zusters
Hielden de verschrikking tegen.
Zij leven van rustiger gisteren
En schouwen hun hemelse band.

Zij gaan door deze dagen
Als wezens van andere aard.
Zij hebben noch lof noch klacht
Voor deze huidige tijd.

Veel erger dan lichamelijk lijden
Dunkt haar der zielen nood,
Zij zweven boven de tijden -
En buiten, daar brult de dood!